Op Facebook komen vaak herinneringen voorbij. Zo ook gister, een herinnering van 8 jaar geleden: een meisje van bijna 4 met een veel te grote rugzak die klaar is om de eerste keer naar school te gaan. Vol vertrouwen, net zoals haar ouders.
Al snel bleek dat het wennen aan school niet vanzelf ging en het haar bergen met energie kostte. Tot groep 5 paste ze zich aan en deed ze heel hard haar best om wel in het schoolsysteem te passen. Totdat het echt niet meer ging.
Nu is ze bijna 12 en heeft ze nog steeds een veel te grote rugzak voor een meisje van haar leeftijd. Niet letterlijk zoals op de foto, maar figuurlijk. Een rugzak vol met nare ervaringen, verdriet, pijn en het gevoel van er niet bij horen, afwijzing. Alleen maar omdat je afwijkt van 'de norm', 'het gemiddelde' of van 'hoe het nu eenmaal hoort'.
Geen zorgen, het gaat steeds beter met dit meisje en met haar komt het wel goed! Maar er zijn nog veel meer kindjes net zoals dit meisje en dat is de reden waarom ik erover wil schrijven! 💛
Steeds meer kinderen vallen uit in het huidige onderwijssysteem. Ze verliezen hun zelfvertrouwen, hun nieuwsgierigheid en hun plezier in leren. Vaak volgt er dan een verwijzing naar de geestelijke gezondheidszorg, want als je uitvalt op school, moet er wel wat aan de hand zijn met het kind. Vervolgens krijgen ze een diagnose: ADHD, autisme, angststoornis, depressie enz. Kortom: het ligt aan het kind, maar de vraag is: is er wel iets mis met het kind of biedt het huidige onderwijssysteem te weinig ruimte voor verschillen? Voor kinderen die op een andere manier denken en leren?
School en een systeem dat gericht is op presteren en toetsen is niet voor ieder kind de juiste omgeving om tot ontwikkeling te komen. Sterker nog, voor sommige kinderen is dit een omgeving waar ze ziek worden en waar ze lang van moeten herstellen. Dit heeft grote impact op het kind zelf en ook op de rest van het gezin.
Reactie plaatsen
Reacties